Το βιβλίο και η ταινία που ενέπνευσε ποδοσφαιρικούς συνδέσμους

Ένα μυθιστόρημα που μεταφέρθηκε με απόλυτη επιτυχία στον κινηματογράφο, δίνοντας του ψυχή, χρώμα, σάρκα και οστά, έμελλε -λόγω του περιεχομένου που διαπραγματευόταν- να γίνει πηγή έμπνευση για πολλούς Ultras.

Αφιέρωμα | Οπαδοί

Όταν ο  Άντονι Μπέρτζες έγραφε την δεκαετία του '60 το Κουρδιστό Πορτοκάλι, δεν περίμενε πως ακόμη και σήμερα, μισό αιώνα μετά, πως θα ήταν στην επικαιρότητα.

Κάποτε τον ρώτησαν γιατί έδωσε αυτόν τον τίτλο στο συγγραφικό του έργο. Ήθελε να προκαλέσει ένα μικρό γλωσσικό σοκ συνδυάζοντας το ζωντανό και το οργανικό στοιχείο με το ψυχρό και το μηχανικό, απάντησε.

Το γλωσσικό σοκ που εντέλει κατάφερε, επεκτείνεται πέραν του τίτλου και στο αφηγηματικό αντίστοιχο που κυριαρχεί σε όλο το βιβλίο, τόσο από το είδος της γραφής όσο και από το θέμα του.

Το Κουρδιστό Πορτοκάλι, βέβαια, αν δεν είχε μεταφερθεί στον κινηματογράφο με τόση μαεστρία από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ ενδέχεται να μην είχε γίνει διάσημο. Οι σκηνές βίας και σεξ σε συνδυασμό με τη φουτουριστική ατμόσφαιρα παρουσιάστηκαν στην μεγάλη οθόνη με τέτοια δύναμη όπως ποτέ άλλοτε, ώστε έγιναν ανεξίτηλες. Ίσως είναι άλλωστε από τις λίγες φορές που η τυπωμένη γλώσσα συνδυάστηκε τόσο αρμονικά με τη γλώσσα του φακού και του σελιλόιντ.

Το βιβλίο είχε εκδοθεί το 1962 και ως τότε οι πωλήσεις του ήταν πολύ μέτριες. Ο συγγραφέας, όπως είχε πει, το έγραψε μέσα σε τρεις εβδομάδες και δεν το συμπεριλάμβανε στα καλά βιβλία του γιατί όπως διευκρίνιζε η ηθικολογία περίσσευε εις βάρος της λογοτεχνικής ποιότητας.


Το βιβλίο «πούλησε» τρελά μετά την μεταφορά του στον κινηματογράφο. Το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό ανακάλυπτε ένα έργο που έμελλε να συμπεριληφθεί στα εμβληματικότερα του 20ού αιώνα. Το ίδιο και το κινηματογραφικό κοινό.

Και το οπαδικό όμως…

Αρκετά γκρουπ αντιγράφουν την περιβόητη σκηνή με τις τέσσερις σκιές της συμμορίας του Άλεξ, εικόνα που εμπνεύστηκε  ο Κιούμπρικ. Σήμερα, σε αρκετά πέταλα ανεμίζουν σχετικές σημαίες. Το Κουρδιστό Πορτοκάλι μπήκε στα γήπεδα.

Ένας ιταλικός σύνδεσμος από το Τορίνο ονομάστηκε όπως το βιβλίο (και η ταινία), αλλά στα ιταλικά. Arancia Meccanica ήταν το όνομά του. Οι μετέπειτα -θρυλικοί- Drughi.