Γιατί αυτό το καλοκαίρι είναι πολύ ιδιαίτερο για την Γιούβε

Η απόφαση πώλησης του Αρτούρο Βιντάλ ήταν η λιγότερο δημοφιλής που θα μπορούσε να πάρει η διοίκηση σε ένα καλοκαίρι που έφυγαν οι Τέβες-Πίρλο. Την πήρε, όμως, δείχνοντας ότι αν μη τι άλλον έχουν θάρρος. Ή πλάνο.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Luciano

Σε κανέναν οπαδό δεν αρέσει να φεύγει ένας παίκτης που έχει δεθεί με τον κόσμο και κάνει και τη δουλειά του στο γήπεδο. Οπως ήταν, για παράδειγμα, ο Ρομπέρτο Μπάτζο που έφυγε το 1995. Η άρνηση του οπαδού να το δεχθεί αυτό μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερη αν η ομάδα προέρχεται και από μία σεζόν στην οποία πέτυχε όσα ήθελε στην Ιταλία και έδειξε έτοιμη να το κάνει το καλό και στην Ευρώπη, στο Champions League. Οπως, για παράδειγμα, το 1996 όταν έφευγαν οι Βιάλι-Ραβανέλι ή το 1997 όταν έφευγε ο Βιέρι.

Τα ονόματα που αναφέρθηκαν στο κείμενο, απλά επιβεβαιώνουν, ή υπενθυμίζουν, ότι στη Γιουβέντους παίρνουν και τέτοιες αποφάσεις. Αρέσει ή όχι, ο σύλλογος είναι της λογικής ότι δεν φοβάται να κάνει αλλαγές, αν θεωρεί ότι αυτές είναι βάσει κάποιου πλάνου ή αν πιστεύει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να πουληθεί ένας παίκτης, όποια κι αν είναι η κλάση του, η αξία του.

Μπορεί και να σκέφτονται πως ό,τι είχε να δώσει ένας ποδοσφαιριστής στην ομάδα, το έδωσε. Οτι χρειάζεται μια αλλαγή που θα κάνει καλό και στις δύο πλευρές. Οπως, για παράδειγμα, με τον Ζιντάν το 2001.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η Γιουβέντους δεν φοβήθηκε να πάρει το ρίσκο. Δεν φοβήθηκε να βάλει μπρος το πλάνο που είχε και αφού δεν φοβήθηκε, δικαιώθηκε από τα αποτελέσματα. Αυτά που, ως γνωστόν, κρίνουν τους πάντες και τα πάντα. Που ξεχωρίζουν τους επιτυχημένους από τους αποτυχημένους.

Αυτά είναι που θα κρίνουν και τώρα αν η Γιούβε κάνει ή όχι καλά που προχώρησε σε αυτές τις αλλαγές. Οι οποίες, αν το δούμε ψυχρά το θέμα, δεν θα είχαν προκαλέσει συζητήσεις αν περιορίζονταν στους Τέβες-Πίρλο, πολύ απλά επειδή και υποψιασμένοι ήμασταν όλοι αλλά και επειδή αμφότεροι οδεύουν προς το τέλος της καριέρας τους.

Οπως και να έχει, στο Τορίνο ξέρουν ότι θα κριθούν από το αποτέλεσμα. Αν τον Μάιο του 2016 δεν υπάρχει καμία φιέστα, η διοίκηση Ανιέλι θα έχει κάνει το πρώτο λάθος. Αν, αντιθέτως, το κλίμα είναι πανηγυρικό, θα έχουν δικαιωθεί. Και αν έχουν δικαιωθεί έχοντας προχωρήσει σε δύο σερί καλοκαίρια σε αλλαγή προπονητή και αμέσως μετά σε ανανέωση της ομάδας, θα έχουν στείλει το μήνυμα ότι οι φιέστες θα συνεχιστούν για πολλά χρόνια ακόμη...