Τεράστιος σύλλογος η Γιουβέντους. Για εμάς τους οπαδούς της ο μεγαλύτερος παγκοσμίως. Λογικό επόμενο λοιπόν να συναναστρέφεται με τους καλύτερους. Με τους πιο επικίνδυνους.
Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Il Guerriero
Είτε αυτοί λέγονται παράγοντες, είτε προπονητές, είτε μάνατζερ ποδοσφαιριστών. Η τελευταία μάλιστα κατηγορία τείνει να εξελιχθεί στην πιο διαβόητη κάστα ανθρώπων, που ασχολείται με το ποδόσφαιρο.
Κι εδώ τίθεται το δίλημμα· εφόσον οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές εκπροσωπούνται από τους πιο ισχυρούς μάνατζερ, προχωράμε ή δεν προχωράμε σε κοινό μονοπάτι μ' αυτούς. Η κοινή λογική λέει πώς παίρνεις το ρίσκο για το καλό της ομάδας.
Για να γιγαντωθεί ο σύλλογος από τους αποδεδειγμένα ποδοσφαιριστές κλάσης, που αντιπροσωπεύει το εν λόγω γραφείο μάνατζερ. Το κάνεις με προσοχή, κρατώντας τη σχέση αυστηρά επαγγελματική και σε απόλυτη και μόνη συνάφεια με τους ποδοσφαιριστές, που αγωνίζονται στην ομάδα σου.
Ας εξειδικεύσουμε λίγο το γενικόλογο παράδειγμα. Μίνο Ραϊόλα. Μάνατζερ πολλών μεγάλων εν ενεργεία παικτών, αλλά και αποσυρθέντων. Όχι μόνο όμως. Με τη Γιουβέντους τα τελευταία χρόνια ο Ιταλο-ολλανδός έχει κάνει αρκετές δουλειές. Κι έχει βγάλει αρκετά εκατομμύρια ευρώ. Μεταξύ άλλων ήταν μάνατζερ του Νέντβεντ κι εξακολουθεί να είναι του Ιμπραΐμοβιτς και του Πογκμπά.
Η περίπτωση του παικταρά Γάλλου είναι η πλέον σημαντική για την ομάδα του Τορίνο, που προφανώς θέλει να κρατήσει τον Πογκμπά με κάθε τρόπο στον ιταλικό βορρά. Και κάπου εδώ στραβώνει το πράγμα.
Ο δαιμόνιος μάνατζερ αντιλαμβανόμενος την εξέλιξη της παραμονής του Πογκμπά σε αναγκαιότητα προσπαθεί με κάθε τρόπο και μέσο να σπρώξει την «πραμάτεια» του σ' έναν καλοπληρωτή πελάτη. Κάτι που έγινε πλειστάκις με το Μπαλοτέλι, από τη στιγμή που άρχισε να βαραίνει το κλίμα στο Μιλάνο, ο Μπούι, που αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό δανεικός εκπροσωπείται από το Ραϊόλα.
Πέρσι προσπάθησε να «φορτώσει» στη Γιούβε τον εντελώς άπειρο, αλλά ταλαντούχο Ρικάρντο Κίσνα και τώρα ο Τόμας Νέτσιντ. Ναι, ο παίκτης με τον οποίο γελάνε ακόμη οι οπαδοί του ΠΑΟΚ.
Ο Ραϊόλα λειτουργεί χρησιμοποιώντας ένα μοτίβο στο θέμα Πογκμπά. Διαρρέει φήμες περί ενδιαφέροντος -υπαρκτού ή μη- από οικονομικά μεγαθήρια του ευρωπαϊκού χώρου, κάνει αινιγματικές δηλώσεις αναφορικά με την παραμονή ή όχι του Πολ στο Τορίνο, διαπραγματεύεται με έναν ομολογουμένως αδύναμο συνομιλητή σε μειονεκτική θέση, επιτυγχάνει το στόχο του, όποιος κι αν είναι αυτός (είτε ανανέωση συμβολαίου για τον πελάτη του, είτε απόκτηση από την πλευρά της Γιουβέντους κάποιου παίκτη «του” ή υπόσχεση για κάτι τέτοιο) και τελικά κάνει καθησυχαστικές δηλώσεις αναφορικά με το μέλλον του νέου ηγέτη της Γιούβε. Ανατρέξτε στην αλληλουχία των γεγονότων τόσο πριν την περσινή ανανέωση του συμβολαίου του όσο και το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής· συνεχίζει να συνεργάζεται με τον «πιτσαδόρο» η Γιουβέντους ή ακολουθεί το παράδειγμα της Μπάρμπαρα Μπερλουσκόνι, που αναλογιζόμενη την οικονομική και αγωνιστική ζημιά αποφάσισε να κόψει κάθε δεσμό με τον δαιμόνιο μάνατζερ; Άποψή μου είναι πώς υπεράνω όλων τίθεται το συμφέρον της Γιούβε.
Κι αυτό πρέπει να διαφυλάξουν οι διοικούντες πάση θυσία. Πυγμή κι αποφασιστικότητα είναι τα βασικά, που απαιτούνται. Δεν πρέπει και δεν γίνεται να μετατραπεί ένας τόσο σπουδαίος σύλλογος σε τσιφλίκι μανατζαραίων. Φυσικά υπάρχει η «ανάγκη» διατήρησης του Πογκμπά. Αν όμως υιοθετούσαν μια πιο σκληρή στάση θα περνούσαν τα κόλπα του Ραϊόλα; Μέχρι να υιοθετηθεί μια γραμμή υπεράσπισης εναντίον των αρπακτικών, πολύ φοβάμαι ότι θα παρελάσουν αρκετοί ακόμη «Μπούι» και Νέτσιντ. Οψόμεθα..
Φόρτσα!
Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Il Guerriero
Είτε αυτοί λέγονται παράγοντες, είτε προπονητές, είτε μάνατζερ ποδοσφαιριστών. Η τελευταία μάλιστα κατηγορία τείνει να εξελιχθεί στην πιο διαβόητη κάστα ανθρώπων, που ασχολείται με το ποδόσφαιρο.
Κι εδώ τίθεται το δίλημμα· εφόσον οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές εκπροσωπούνται από τους πιο ισχυρούς μάνατζερ, προχωράμε ή δεν προχωράμε σε κοινό μονοπάτι μ' αυτούς. Η κοινή λογική λέει πώς παίρνεις το ρίσκο για το καλό της ομάδας.
Για να γιγαντωθεί ο σύλλογος από τους αποδεδειγμένα ποδοσφαιριστές κλάσης, που αντιπροσωπεύει το εν λόγω γραφείο μάνατζερ. Το κάνεις με προσοχή, κρατώντας τη σχέση αυστηρά επαγγελματική και σε απόλυτη και μόνη συνάφεια με τους ποδοσφαιριστές, που αγωνίζονται στην ομάδα σου.
Ας εξειδικεύσουμε λίγο το γενικόλογο παράδειγμα. Μίνο Ραϊόλα. Μάνατζερ πολλών μεγάλων εν ενεργεία παικτών, αλλά και αποσυρθέντων. Όχι μόνο όμως. Με τη Γιουβέντους τα τελευταία χρόνια ο Ιταλο-ολλανδός έχει κάνει αρκετές δουλειές. Κι έχει βγάλει αρκετά εκατομμύρια ευρώ. Μεταξύ άλλων ήταν μάνατζερ του Νέντβεντ κι εξακολουθεί να είναι του Ιμπραΐμοβιτς και του Πογκμπά.
Η περίπτωση του παικταρά Γάλλου είναι η πλέον σημαντική για την ομάδα του Τορίνο, που προφανώς θέλει να κρατήσει τον Πογκμπά με κάθε τρόπο στον ιταλικό βορρά. Και κάπου εδώ στραβώνει το πράγμα.
Ο δαιμόνιος μάνατζερ αντιλαμβανόμενος την εξέλιξη της παραμονής του Πογκμπά σε αναγκαιότητα προσπαθεί με κάθε τρόπο και μέσο να σπρώξει την «πραμάτεια» του σ' έναν καλοπληρωτή πελάτη. Κάτι που έγινε πλειστάκις με το Μπαλοτέλι, από τη στιγμή που άρχισε να βαραίνει το κλίμα στο Μιλάνο, ο Μπούι, που αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό δανεικός εκπροσωπείται από το Ραϊόλα.
Πέρσι προσπάθησε να «φορτώσει» στη Γιούβε τον εντελώς άπειρο, αλλά ταλαντούχο Ρικάρντο Κίσνα και τώρα ο Τόμας Νέτσιντ. Ναι, ο παίκτης με τον οποίο γελάνε ακόμη οι οπαδοί του ΠΑΟΚ.
Ο Ραϊόλα λειτουργεί χρησιμοποιώντας ένα μοτίβο στο θέμα Πογκμπά. Διαρρέει φήμες περί ενδιαφέροντος -υπαρκτού ή μη- από οικονομικά μεγαθήρια του ευρωπαϊκού χώρου, κάνει αινιγματικές δηλώσεις αναφορικά με την παραμονή ή όχι του Πολ στο Τορίνο, διαπραγματεύεται με έναν ομολογουμένως αδύναμο συνομιλητή σε μειονεκτική θέση, επιτυγχάνει το στόχο του, όποιος κι αν είναι αυτός (είτε ανανέωση συμβολαίου για τον πελάτη του, είτε απόκτηση από την πλευρά της Γιουβέντους κάποιου παίκτη «του” ή υπόσχεση για κάτι τέτοιο) και τελικά κάνει καθησυχαστικές δηλώσεις αναφορικά με το μέλλον του νέου ηγέτη της Γιούβε. Ανατρέξτε στην αλληλουχία των γεγονότων τόσο πριν την περσινή ανανέωση του συμβολαίου του όσο και το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής· συνεχίζει να συνεργάζεται με τον «πιτσαδόρο» η Γιουβέντους ή ακολουθεί το παράδειγμα της Μπάρμπαρα Μπερλουσκόνι, που αναλογιζόμενη την οικονομική και αγωνιστική ζημιά αποφάσισε να κόψει κάθε δεσμό με τον δαιμόνιο μάνατζερ; Άποψή μου είναι πώς υπεράνω όλων τίθεται το συμφέρον της Γιούβε.
Κι αυτό πρέπει να διαφυλάξουν οι διοικούντες πάση θυσία. Πυγμή κι αποφασιστικότητα είναι τα βασικά, που απαιτούνται. Δεν πρέπει και δεν γίνεται να μετατραπεί ένας τόσο σπουδαίος σύλλογος σε τσιφλίκι μανατζαραίων. Φυσικά υπάρχει η «ανάγκη» διατήρησης του Πογκμπά. Αν όμως υιοθετούσαν μια πιο σκληρή στάση θα περνούσαν τα κόλπα του Ραϊόλα; Μέχρι να υιοθετηθεί μια γραμμή υπεράσπισης εναντίον των αρπακτικών, πολύ φοβάμαι ότι θα παρελάσουν αρκετοί ακόμη «Μπούι» και Νέτσιντ. Οψόμεθα..
Φόρτσα!
Πολύ καλό το άρθρο.. Ενώ μιλάει όμως για τη Μίλαν που έχει τα χάλια της δεν αναφέρεται στο τι κάνουν τα 5-6 μεγαλύτερα κλαμπ αυτή τη στιγμή. Τα ίδια κάνουν και στο γραφείο του Μέντεζ με άλλους παίκτες. Ακόμα και οι Ρονάλντο-Μέσι ακούγονται για μεταγραφή τον τελευταίο καιρό, οπότε γίνεται αντιληπτό ότι τα πράγματα έχουν ξεφύγει.. Επίσης την περίπτωση Νέσιντ μη τη βλέπετε μόνο ως διευκόλυνση με το Ραιόλα αλλά και τη σχέση με την ομάδα που πήγε. Εκεί φαίνεται ότι το πράγμα είναι πιο πολύπλοκο
ΑπάντησηΔιαγραφή